Wild

Versorg my moeder,
laat my gaan.
In die wildernes wat ek soek
in die lang gras my kaal voet vry—

My hart klop soos tromme in die bush,
elke tree 'n aardbeef wat die grond wakker maak.
Ek onthou elke watergate,
elke rivier se geheim wat tussen klippe fluister.

Binne die natuur,
tussen bome, basse en klip
waar die strome wat die grond breek,
wil ek vereis dat die aarde my heel sluk—

Groot en grys en ontembaar,
my siel stamp deur die doringbos.
Geen tralies kan my vashou nie—
net die wind en wye vlaktes roep my naam.

Die kudde se wysheid loop in my are,
generasies se kennis in my bloed.
Ek is die laaste wat sal onthou
waar die fonteine onder die sterre skuil.