Sleutel In

Verlore tyd verander soet na bitter,
die hart se wonder oordeel die dade.
Tik na tik, die vingers sidder,
gevang in take sonder grade.

Sleutelbord knoppies klop ritmies saam,
soos 'n hart wat lankal moeg geslaan het.

Niks meer om te soek nie,
net  'n gesig moeg  gestaar.
Niemand wat roep nie,
die skerm wat woorde baar.