Kind Wees

Dis om tente te bou met komberse,
en te lag tot jy moeg begin voel.
Om onder jou bed 'n wêreld te bou,
waar verbeelding altyd woel.

Om op 'n skaatsplank wind te vang,
sonder vrees vir seer of val,
jou knieë rou, jou hande rooi –
maar jy’t geen grense in jou tal.

Jy wou groot wees, vinnig, vry,
maar nooit jou gees verloor nie.
Jy’t geglo jy’s sterker as tyd,
al wou my ore dit nie hoor nie.

Maar groei bring lesse sonder klank,
en wysheid, stil en swaar.
Jy leer dat drome ook kan breek,
maar steeds hul skoonheid baar.

Nou bou jy tente met herinnering,
en hoop wat stadig groei.
Jy dra die kind steeds in jou hart,
waar vreugde oor water roei.