Flinders Street

Jy was my poort na stories en strate,
waar mense lag, waar skoene klap op late.
’n Tyd van verwonder, ontdekking, begin —
elke vertrek ’n asem, elke aankoms ’n sin.

Maar nou is jy beklee met gespanne gesigte,
plakkate, gebrul, en gebaarde versigte.
Waar vryheid eens oor die relings gevloei het,
staan woorde nou styf — soos mure wat skree het.

Jy’s nie meer net ’n stasie nie,
maar ’n simbool van ’n skeiding wat groei.
Ek verlang na die dae toe jy net wou stuur —
nie my geloof toets met haat se gloedvuur.